Rogojin

En son Humans, 1. sezon 1. bölümünü izledi.

TAKİP ETTİĞİ DİZİLER 10
İZLEDİĞİ BÖLÜMLER 107
YORUMLARI 10
TAKİP ETTİKLERİ 0
TAKİP EDENLER 4

Rogojin'in yorumları

Spoiler ... Dizi iki sezon ve toplam on altı bölüm sürüyor. İlk sezonda ve ikinci sezonda farklı hikâyeler ama ortak bazı karakterler söz konusu. İlk sezon çok çok iyi bir senaryo, görüntü yönetmenliği, oyunculuk ve ses-müzik kullanımıyla gerçekten göz dolduruyor. Fransa'ya tatile gelen bir aile çocuklarını kaybediyor ve 8 sene boyunca çocuğun başına geldiğini öğrenmek için hikâyenin farklı zamanlardaki parçaları arasında dolaşıyoruz. Şunu söylemem lâzım ki; çaresizlik hissini kesinlikle çok iyi verebiliyor dizi. Son bölüme dek sürüp giden belirsizlik, korku, çaresizlik hissi dizinin ürkütücü de olabilen film müziği kullanımıyla, kimi zamanlarda üst derecede bir çizgide seyreden görüntü yönetmenliğiyle beraber neredeyse iliğimize işliyor. Dizinin en önemli özelliklerinden birisi karakterlerini es geçmemesi. Polisiye bir dizi olarak konu hiç sıradışı değil,defalarca benzerlerini izlediğimiz bir hikâye bu. Ancak karakterlerin her birisine, kötüler, çürümüşler, adaletten yana olanlar dahil herkese önem verildiğini görüyoruz, bu da ortaya küçük bir insanlık haritası çıkarıyor gibi. Sanki karakterlerimiz küçük bir zaman diliminde ve mekânda insan olmak, insan kalmak sorusuyla yüzleşerek karşımıza alegorik bir çalışma koyuyor; suçun ve kötülüğün ne olduğu üzerine düşünürken insan olmanın ne olduğu üzerine de düşünmeye çağrılıyoruz. Dizinin sakin, dingin anlatımı sekiz bölüm boyunca devam ediyor. sekiz bölüm boyunca zavallı oliver'ın başına geldiğini öğrenmek için sağa sola savruldukça bir türlü gerçeğin ne olduğunu bilememek hissinin ne kadar büyük bir çaresizlik hissi yarattığını görüyoruz, bunu çok iyi hissediyoruz. Olayın çözülmesi için karşımıza çıkan insanlar, ve onların suç ve hastalık dolu dünyasının sınırlarının normal görünen her yere uzanabildiğini görmek daha da etkileyici oluyor. Ancak pedofil karakterler özellikle de Vincent üzerinden anlatılan yan hikâyede ilâhi diyebileceğimiz suçlara da uzanıyoruz; olmak istemediği şeyi olan, ve başka bir şey olma şansı bulunmayan karakterler üzerinden duaları işitmeyen, duymayan ya da umursamayan bir tanrıya da işaret var. Vincent da herhalde en trajik karakterlerden birisi. Senaryo bir pedofile hak vermeyi, haklı çıkarmayı düşünmeden ona var olabilecek ya da geriye kalan tek seçeneği sunuyor . Dizinin final bölümünün diğer bölümlere göre çıtayı bir tık aşağı düşürdüğünü söyleyebiliriz, kötü bir bölüm kesinlikle olmamasına rağmen yükü ağır olduğu için bu yükle dik durmaya çalışan bir bölüm bu. Yönetmen son bölümde açıklamak, göstermek istiyor. Bu, dizinin esas amacı olsa bile bize hiç birşey göstermeden yokluk hissiyle, bilememenin verdiği çaresizlik hissiyle yaratılan atmosfer bu anlamda zarar da görüyor, ama belki başka türlüsü de olamazdı. Bu bölümde duygusallık zirveye çıkıyor. Son sekansta ise dizi kendisinden beklenen güzellikte bir şekilde hikâyesini sonlandırıyor. Bu dünya masum ve mazlumların istismarı ve kötülüğün keyfiyle süren bir dünya. Çocuklar, ve bütün masumiyetleriyle hayvanlar için cehennem bu dünya. Bütün iyi insanlara rağmen. Diziyi muhakkak izlemenizi öneriyorum.
- The Missing dizisi için yazdı.
Yeni sezon tamamen David Lynch'e ait olduğu için ilk sezondaki dizi havasını beklemek yanlış, zaten atmosfer anlamında dizi gibi değil tipik bir Lynch filmi gibi ilerliyor. Bu da ne olduğunu kavrayamadığımız görüntülerin, anlamsız pozların, duruşların, konuşmaların gerçekleştiği, ve bir türlü mantıklı bir çerçeveye oturtamadığımız olaylar izliyoruz ve izleyeceğiz demek. Dizinin tamamen David Lynch'e ait olması güzel, ama ilk iki sezondaki tipik soap opera havası ile gizemli hatta oldukça korkutucu sahnelerin olduğu klasik dizi havası bence daha iyi giderdi, çünkü 25 sene beklenen bir üçüncü sezon insanda aşinalık hissi yaratıyor, özlem hissini eski karakterleri görsek bile gideremiyoruz açıkçası ve zaten yönetmenin derdinin bu olmadığı açıkça ortada. Lynch kendi evrenindeki nesnelerle, hikâyelerle, karakterlerle ilgili, oysa İkiz Tepeler sadece Lynch evreni değildi, içerisine Lynch evreni eklenmiş haliyle etkileyici ve güzeldi, aksayan yönleriyle bile güzeldi. Şimdilik 8 bölüm izlediğimiz için devamı böyle mi olur acaba diye düşünebiliriz, ancak yönetmenin bütün eserlerinde ne yaşadıysak burada da o olacak diyebiliriz. Çok sıradışı, etkileyici, hikâyesi bambaşka noktalarda birleşerek bütünlük sağlayacak 24 saatlik bir David Lynch filmi izleyeceğimiz kesin.
- Twin Peaks dizisi için yazdı.
Sherlock Holmes çok üst seviyede bir senaryo ve yönetimle başyapıt niteliğinde bir eser; oyunculardan senaryoya, müzik seçimine dek herşey ama herşey çok etkileyici bir eser koyuyor ortaya. en büyük başarı kesinlikle dört dörtlük senaryonun: merak duygusu, inandırıcı karakterler, çok etkileyici, çoğunlukla sade bir anlatımla dizi kendini her bir bölüm 90 dakika yani gerçekten bir film olmasına rağmen izlettiriyor ve asla bıkkınlık hissi vermiyor. Martin Freeman'ı Fargo hiç sevemeden izlemiştim, bunun sebebinin oyuncunun yeteneği olduğunu bu diziyi izlerken anladım; zira Freeman çok iyi bu dizide. Bu arada Sherlock Holmes karakterini canlandıran oyuncunun fiziksel anlamda sıra dışılığı ve karakterin uç noktalarda gezinmesi gerçekten çok iyi bir uyum oluşturuyor. Üçüncü sezon bana göre ikinci ve birinci sezona göre daha olağan bir hâl alıyor, ilk iki sezon karakterlerin daha muğlak kaldığı, daha gizemli bölümlerden oluşuyor. Holmes karakterinin daha şirin yapılmaya çalışılması olabilir bunun sebebi; ancak bu durum dizide herhangi bir eksiklik yaratmıyor. Kesinlikle dört dörtlük bir eser olarak herkese tavsiye ederim.
- Sherlock dizisi için yazdı.
Ben de önyargıyla yaklaştım diziye: Coen kardeşleri hiç bir zaman çok sevmemiştim. Fargo'yu da zamanında sinemada izlediğimde beni etkilememişti...ama şimdi, dizideki hikâyesi ve üslubuyla Fargo'nun modern bir başyapıt olduğunu düşünüyorum. Ayrıca gene kendi adıma Twin Peaks'in özellikle David Lynch'in çektiği bölümleri kadar ürkütücü bir dizi olduğunu düşünüyorum Fargo'nun. Twin Peaks doğaüstünü insanın karanlıklarıyla birleştiriyordu. Fargo'da ise olamayacak hiç birşey yok. Sanki bütün karanlıkların sadece insandan kaynaklı olduğuna emin olunmuş bir dünyadan söz eder gibi Fargo. Belki de böylesine ürkütücü olması, dizide bizi ürküten hiç birşeyin doğa üstü olmamasındandır. Burada dizinin çok başarılı soundtrackinden söz etmek gerekiyor. Aynı şekilde atmosfer yaratmada gösterilen başarının bazı bölümlerde iyice sivrildiğini de söylemek gerek: mesela tipi sahnesi, baştan sona böyle bir ustalık örneği.
- Fargo dizisi için yazdı.
Dexter berbat bir sezonla bitti. işin gerçeği zaten 6. sezondan sonra teklemeye başlamıştı. 7. sezona büyük bir ivmeyle girdik, zira sır açığa çıkmıştı, ama devamı gelmedi. Bunun sebebi, bence, senaristlerin, sanki geçen senelerin günahını çıkarmak istercesine dexter'ın normalleşmesine kafayı takmış olmaları. Senelerce 'karanlık yolcu'suyla yaşayan dexter'ın asla karanlık yolcu diye bir şey olmadığı, yaptığı herşeyin sorumluluğunun kendisinde olduğunu anlamasıyla, senaristler, hiç bir umutlarının olmadığı adalet kurumunu tamamen kenara bırakarak olayı normal ve aile olmaya bağlayarak çözmeye çalıştı. Bunun kanıtları son derece net: son sezonda dexter'ın hannah ve harrison'la asla olmayacak bir şekilde aile olmaya çalışması. eskiden aile dexter için bir pozdu, hayatta kalma biçimiydi, maskeydi; oysa son sezonda gerçekten aile olmak istiyordu. Öte yandan Vince karakterinin anlamsız saçma sapan ve diziye hiç bir anlam katmayan baba-kız hikâyesi de senaristlerin günah çıkarma derdinde olduğunun bir kanıtı gibi. Vince de dexter da eskisi gibi değiller, uslandılar. Öyle ki Dexter öldürmek istese de öldüremiyor... sebebi? Artık karanlık yolcusu yok çünkü, çünkü herşeyi kendi arzusuyla yaptığını kavradı Dexter. Psikopat bir karakterin duygu sahibi olmayı, normal olmayı, öldürmek istememeyi mesela oğlu aracılığıyla değil ama ancak bir kadınla ve onunla evlenerek başarabilmesi de başka bir nokta. Bu yolun seçilmesi mümkündü, eğer ki senaryo bu yolu gereğince doldurarak, kendi inandırıcılığını sürdürerek devam edebilseydi. Oysa, son sezon, gerçekten kötü bir sezon olarak, senaristlerin esas derdinin; bütün açıkları kapamak, bütün günahlardan tevbe etmek olduğunu gösteriyor. Hasta bir insanı aslında hasta değildi, yanlış seçimler yapıyordu diye göstermek son derece yanlış. Dexter'ı insan olmaya çalışan bir canavar olarak göstermekten, normal olmayı başaran bir anormal olarak göstermek, o karakteri zavallı bir duruma düşürmek anlamına geliyor.İlk sezonlarda hayranlık duyarak izlediğimiz yabancılık , ait olamamak, normal olamamak gibi meselelerin bu şekilde çözülmesi son derece kötü. Bu dizi gerçekten de bunu haketmeyen bir diziydi.
- Dexter dizisi için yazdı.
'Breaking Bad' gerçekten büyük bir TV ve sinema klasiği oldu diyebiliriz. Bir çok arkadaşın tespiti doğru; senaryo öylesine muhteşem, inceliklerle dolu ve etkileyici ki , bir çok dizinin aksine ritmini ve büyüleyiciliğini bir gram kaybetmeden, inandırıcılığına leke sürmeden hikâyesini nihayetine ulaştırmayı başarıyor. Breaking Bad, bir insanın ahlâki zaaflarının kendisi ve sevdiği herkes için bir felakete dönüşmesini anlatırken benzerlerini tvde ve sinemada defalarca izlemiş olmamıza rağmen büyük bir etki yaratıyor. Öyle ki; dizinin bazı bölümleri tak başına bir klasik olabilir ya da bazı bölümlerdeki sahneler hakikaten antolojilere girecek denli mükemmeller, örneğin eğer yanılmıyorsam 4. (yoksa 3 müydü?) sezonda yer alan " Sinek" adlı bölüm tek başına bir klasik bir tiyatro veya sinema eseri olabilir, öylesine muhteşem; bu bölümde karakterlerimiz uyuşturucu pişirdikleri laboratuarlarından çıkmak bilmeyen bir sineği yakalamaya çalışıyorlar. Karakterimiz Walter White?ın bastırmaya çalıştığı vicdanını simgelediğini anladığımız bu sinek, dizinin ilerleyen bölümlerinde, herşey giderek daha korkutucu-gerçekten korkunç- bir hâl aldıkça karşımıza çıkıyor hiç beklenmedik yerlerde ve sonlara doğru, elbette, yok oluyor . Yine 5.sezon 8. bölümde bir karakterin diziye ölerek veda ettiği sahneler sinemada çekilmiş en etkileyici ölüm sahnelerinden birini içeriyordu: karakterimiz silahla vurulmuş bir halde, üzerinde güneş ışıklarının pırıl pırıl parladığı nehre bakarak kendisini öldürmeye gelen diğer karaktere konuşmamasını, "huzurla ölmek istediğini" söylüyor, ölürken nehirde parıldayan güneş ışıklarını uzaktan izliyoruz; karakterin yaşamı, onun kan ve suçla dolu hayatının tam tersi pırıl pırıl, ışık dolu bir görüntü, istediği de bu zaten, huzurla ölmek? eminim bir çok kişi çok etkilenmiştir. Yine dizinin baş karakteri Walter White'ın eşine kim olduğunu anlattığı "kapıyı çalan benim, tehlike benim" sahnesi de kesinlikle Taxi Driver'da Robert De Niro'nun artık klasikleşmiş monologu kadar etkileyici, ve klasik olacak sahneler; ya da Walter'ın son bölümlerden birinde az önce yaşanmış bütün dehşet verici olaylara rağmen çölde içi 11 milyon dolar dolu varili yuvarlayarak çölde yürüdüğü sahneler kesinlikle antolojilere geçecek nitelikte. Bütün bunlar ritmi bozulmayan, niteliğini ve çıtayı sürekli artıran bir senaryonun sonuçları. Seneler boyu devam eden, hikâyeleri ne yazık ki son sezonlarında yorgun kalemlerin kurbanı olan nice güzel dizi var, Dexter'ın ilk sezonlarındaki enerji ile son sezonlarındaki yorgun halleri, hatta OZ'un muhteşem senaryosunun son sezonda artık yorulduğunu belli ederek tökezlemesi gibi..Türkiye'den örnek verirsek; Öyle Bir Geçer Zaman ki dizisinin ilk sezonu, hele de ilk bölümler ve finali nerde, son zorlama iki sezonu nerde... Gerçekten de iyi oyuncu bulmak mümkün, ama iyi senaryo, her zaman mümkün değil ? Hikâyeler ritmini yitirmemeli. Breaking bad bu konuda senelerce örnek olarak gösterilecek bir klasik. Bu noktada bir benzerlikten söz edilebilir: Walter White karakteri en az Kızgın Boğa filmindeki Jake la Motta kadar trajik. La Motta yaptığı kötülüklerin ve şiddetin bedeli olarak onu seven herkesi kaybediyordu, ama naifti gene de. Walter White asla naif değil, ama ikisi de kendisi olmanın bedelini ödemek anlamında trajikler: La Motta nasıl birisi olduğunu anlamadan yaşayıp gidiyor, Walter eline güç geçince o güne dek silik bir insan olarak yaşamanın öcünü alıyor adeta; değişiyor ve kötü bir insana dönüşüyor- arada kendini kara bir sinekle hatırlatan vicdanına rağmen. Walter White karakteri, sinema ve televizyon tarihinde artık yerini almış bir karakter, orası kesin. Breaking Bad mutlaka izlenmeli ve mutlaka üzerine düşünülmeli.
- Breaking Bad dizisi için yazdı.
İkiz tepeler, özellikle David Lynch'in çektiği bölümlerde çok orijinal bir hâl alan bir dizi. Pilot bölümde Laura'nın ölüm haberinin duyulduğu sahneler, 2 .sezon ilk bölümün tamamı, katilin ortaya çıktığı bölüm ve dizinin final bölümü dizinin bütün eksiklerini ortadan kaldırabilecek denli orijinal ve çıtası oldukça yüksek çalışmalar. David Lynch'in atmosfer yaratmadaki başarısının kesinlikle küçümseyemez kimse. Sadece Lynch'in çektiği bölümlerde çok yoğun bir şekilde bu renk ve atmosfer farkı hissedilse bile, katilin sonunu izlediğimiz bölüm- 2.sezonun ortaları- de yönetmeninin nitelikli tarzıyla öne çıkabiliyor. Ancak dizinin çok ciddi bir sorunu var. Dizi 33 bölüm. Ve 15-16 - ya da 14 bölüm, ana hikâyeyi son derece tutarlı bir biçimde yürütüyor. 14. bölümden sonra ana düğüm çözüldüğü için, dizi hikâyesinin gizemini başka şekilde sürdürmeye çalışıyor. Burada ise karakterlerin birden bire farklı davranmaya başladığını görüyoruz, işte bu ciddi bir mesele. Örneğin Laura'nın annesinin ilk 14 bölümdeki davranışları ile sonraki davranışları birbirini tutmuyor, derinlik kayboluyor, klişeleşiyor. Bunun sebebi senaristlerin hikâye hakkında yeni bir karar vermiş olması... bu karar da olumsuz sonuçlar doğuruyor. O yüzden izleyecek olanlara 14. bölümden sonra ara verip izlemelerini öneririm. İkiz Tepeler'in son kısmı zorlama bir şekilde sürdürülse bile gene de orijinal ve, dizinin finali MUHTEŞEM. Büyük olasılıkla defalarca izlemek isteyeceksiniz.Mutlaka izlemenizi öneriyorum. İzleyecek olanlara da dizi ile ilgili fazla şey okumamalarını öneririm.
- Twin Peaks dizisi için yazdı.
True Detective, ilk 3 bölümüyle herhalde bir başyapıt olabileceğini ortaya koydu. Bu 3 bölümde özellikle Rust Cohle karakteri aracılığıyla inanılmaz etkileyici, insana ve varoluşa son derece karanlık, nihilist bir bakış getiriliyor. İnsanın anlam arayışlarını basit, komik, anlamsız buluyor Cohle; dini küçümsüyor. Kendimizi anlam arayarak kandırmaya çalıştığımızı söylüyor. Ve bütün bunlar şu bir iki basit cümledeki gibi değil, muhteşem bir oyunculukla ve metinle yapılıyor. İnsanın yaşamı anlamlı kılmak için uydurduğu, yücelttiği şeylerden birinin doğaya tapınır gibi insan/çocuk öldürmek olduğu gibi bir noktaya götürülüyoruz ve bunu sapkınların, hasta insanların yaptığı gibi bir düşünceyle değil, bir bütün olarak insanlığın zaten böyle olduğu iddiasıyla bakmaya çağrılıyoruz dizideki cinayetlere... elbette bu söylediklerim dizinin geri kalanı bu tarzı sürdürseydi böyle olacaktı. Onun yerine dizi tehlikeli sulardan aile kavramının, normalliğin yüceltildiği bir noktaya geri çekiliyor. dizide 2 ayrı bölüm olduğunu düşünebiliriz. İlk üç bölümde son derece yaratıcı bir metinle karşı karşıyayız. Oyunculuklar bile daha farklı. 4. bölümden itibaren hikâye rengini ve sivriliğini kaybederek daha muhafazakâr bir yola giriyor. Dizinin hikâyesini kurduğu yer ve yol bittiği yerden kesinlikle daha farklı. Bunun böyle olmasının bir sebebi yapımcıların senaristin uyarılması olabilir. Cinayetin varoluşu anlamlı kılmak için yapılan bir tür ayin olabileceği düşüncesinin yerine medeniyetten uzak, sapık, ensest ilişkiler yaşayan hasta insanların hastalıklı davranışları olduğunu söylemek, senaryoyu düşününce yalan söylemekten başka birşey değil. Marty'nin hastanede yaşadığı şeyi de burada düşünmemiz gerek: Marty'nin 2 erkekle arabada "basılan" kızı dizinin sonunda cicili bicili giysileriyle babasının yanına geliyor. Marty'den boşanan annesi de orada. Böylece aile yeniden kuruluyor, aileye iman tazeleniyor; Cohle da yeniden imanı keşfediyor: ışık var ve karanlığı yeniyor "galiba".

True Detective'i gene de izlemenizi öneriyorum. İlk üç bölümünü yanı sıra Conaughey'nin oyunculuğu, 4. bölümün son on dakikasındaki baskın sahneleri için de izlenmeyi hak ediyor.
- True Detective dizisi için yazdı.
OZ bir başyapıt. Prison Break vb diziler yanında anaokulu dizisi gibi kalıyor. OZ'un bir başyapıt olmasının sebepleri var ve bunların en önde geleni çok iyi bir senaryoya sahip olması. Karakterler asla sığ bir şekilde çizilmemişler. Hele Kerim Said karakteri şu İslam dünyasında kimsenin başaramadığı bir müslüman portresi çiziyor ki diziyi izleyip de Kerim Said'i sevmeyen ya da ondan etkilenmeyen olmuş mudur, hiç bilmiyorum. Kerim Said karakteri müslüman olmanın ana derdinin adalet sağlamak ve adil olmak olduğunu anlatmayı başaran herhalde çok az kurgu karakterden biri. Dizinin çekildiği yıllarda 11 Eylül olayı yaşanmasına rağmen senaryoda milim sapma görülmüyor. Nitelik çıtası çok yukarıda.

OZ, suç ve ceza kavramları üzerinden adalet meselesine uzanıyor. Suçluların aslında masum olduğu gibi yollara sapmaktansa olduğu gibi ortaya koyuyor herşeyi: bu insanlar suçlular. Ama öyle olmaları boşuna değil.ı. OZ yani Oswald hapisanesi bir yandan suçluları ıslah ederek suç işleme oranlarını azaltmaya çalışırken bir yandan da sürekli olarak gerçek suçlunun dışarısı olduğuna işaret ediyor: suç bir istisna değil; düzen, yaşam, sosyal hayat, tamamıyla suçun normalleştirilmesi üzerine dönüyor. Para gerçekten herşey demek. Bu ortamda dizide ısrarla İslam ve Hristiyanlığın insanların davranışlarını ıslah edici, yön belirleyici suç önleyici, dizginleyici araçlar ve yollar olarak gösterilmesi dikkat çekiyor. Gerçekten de OZ'da din tek başına bir karakter olarak görülebilir. Bütün zıtlar ve yanyana olamaz diye düşünülen karakter ve durumlar iç içe geçirilmiş durumda: eşcinsellik, İslam, neonaziler, Hristiyanlık, şiddet, aşk... Adabese, Kerim Said, Tobias, Chris, Miguel...

Dizideki karakterler çok çok iyi çizilmiş, hepsi boyut kazanmış, canlanmış ve artık gerçek hissi veren karakterlere dönüşmüşler. Senarist Tom Fontana'nın başyapıtı olduğu ortada. 6 sezonluk OZ'un son sezonda senaryosunun gevşemeye başladığını, özellikle finalde acele ve hızlandırılmış bir sona, ama açık ve gene hikâye edilebilir bir sona imza attığını söylemek gerek. Ancak son sezonda hissedilen gevşeme hikâyede bir bozulma gibi düşünülmemeli; tam tersine bence OZ doğru zamanda bitiriliyor. Devamı gelseydi, Dexter gibi bir felakete doğru gidilmesi belki de kaçınılmazdı.

OZ'un birinci bölümünü izleyenler devamını getirmeden edemeyecekler, zira 1. bölüm hiç bir dizinin birinci bölümünde olmayacak bir şekilde bitiyor, izleyenler ne demek istediğimi biliyor. Ayrıca 2. sezon finalinin de beni en çok etkileyen finallerden birisi olduğunu söylemem gerek ... herkese iyi seyirler.
- Oz dizisi için yazdı.
alternatif final daha güzeldi, diziye daha çok yakıştığını düşünüyorum. genel anlamda gerçekten kalburüstü bir komedi dizisiydi. ben de özleyenlerdenim.
- How I Met Your Mother dizisi için yazdı.

Laboratuvar Analizi

Kayıt Tarihi
Dizi İzleme Süresi 4 gün, 3 saat, 44 dakika

Takip Ettikleri (0)

Takip edilen kimse yok.

Takipçileri (4)

dizilab

dizilab’de yer alan tüm diziler video paylaşım siteleri aracılığıyla paylaşılmaktadır. dizilab kendi sunucularında herhangi bir video içeriği barındırmadığından bu konuda bir telif hakkı sorumluluğu kabul etmemektedir. Sitemizde bulunan bir dizinin telif hakkınızı ihlal ettiğini düşünüyorsanız hello (at) dizilab (nokta) com adresine mail atarak veya telif bildirim formu doldurarak kaldırılmasını talep edebilirsiniz. İspatsız talepler değerlendirmeye alınmamaktadır.

Please send your DMCA requests to hello (at) dizilab (dot) com or fill this form.

reklam/iletişim